Ponta Delgada – Angra do Heroísmo (Terceira, Azoren)

Ponta Delgada (São Miguel) - Angra do Heroísmo (Terceira)

Woensdag t/m donderdag, 08-07 t/m 09-07-2015.

Om 15:00 uur vertrokken, Ponta Delgada achterlatend, richting Angra do Heroísmo op het eiland Terceira, zo’n 95 mijl te gaan, begeleid door vele dolfijnen. Normaal is dit met ruime wind, tussen kracht 15 en 20 knopen, in ongeveer 12 uur te doen, lekker met daglicht. De wind op de Azoren zelf is op dit ogenblik grillig en moeilijk voorspelbaar. Volgens de gribfiles tussen 5 en 9 knopen, draaiend van Zuid naar Noord om onze Noordwestelijke koers heen. We zijn een wat afwijkende koers gaan varen, om met de genaker op nog te profiteren van de weinige wind, rekening houdend met de draaiing en inmiddels bekende grilligheid. Ver voor ons voer een zeilschip in dezelfde richting, eveneens met genaker. Geeft op de Oceaan toch een soort saamhorigheidsgevoel, ook al zie je elkaar amper.

Anticiperend op de te verwachten wind ’s nachts afwijkende koersen gevaren, kennelijk met resultaat. ’s Morgens vroeg, tijdens mijn (suf)wacht ging het AIS-alarm af, lekker praktisch. Niet ver naast ons voer het andere zeilschip. Kon gelijk genieten van de opkomende zon.

  

Imaginaire walvis

Een harde knal, een kreet van Tineke, naast mij langs de boot een lange donkere rug. Een slapende walvis geschampt? Arm beest. Bootschade? Eerst m’n ogen goed uitgewreven, jawel, daar lag die, de complete genaker me slurf en al sleepte door de zee, nog vastzittend aan een lijn. Gelukkig, geen walvis (schade voor beest en schip), de genaker zelf bleek op het zeebad na geheel intact.

Oorzaak, gebroken spinakersluiting. Deze sluiting zit aan de spinakerval (lijn) vast, waarmee je o.a. de genaker omhoog trekt. Het dikke valeind zelf was bovenin de mast in het blok (katrol) klem blijven zitten. Dat wordt dus de mast in, maar nu voor latere zorg.

Natte zoute genaker aan dek vastgesjord, genua uitgerold en weer verder onder zeil.

Angra do Heroísmo (Terceira)

Donderdag t/m woensdag, 09-07 t/m 15-07-2015.

Ruim een week lang in Angra blijven liggen. Van alles en niets gedaan. Volgens onze Franse buurman Remon, die hier al 14 jaar ligt, is Terceira een ‘total other planet’. Inderdaad, een compleet andere wereld, een fantastisch eiland naar ons hart. We zouden hier zo willen wonen. Waarom? Dat zeggen we liever niet, anders komt iedereen.

Tineke de mast in, brrrr……

Het spinakervaleind moest weer naar beneden. Ik zou omhoog gaan, maar dat is, gelet op het gewicht, redelijk zwaar lieren met de hand. Tineke, iets minder zwaar, scheelt toch, stelde zich beschikbaar. Omdat met de handlier iemand naar boven lieren toch zwaar blijft, ook met Tineke, besloten om de elektrische ankerlier te gebruiken. Hiervoor alles gereed gemaakt, Tineke in de bootsmanstoel geïnstalleerd, inclusief extra borglijn, en omhoog getakeld.

Bij de eerste zaling (aluminium dwarshout voor mastondersteuning via stagen) kreeg Tineke het qua hoogte even benauwd. Maar Tien kennende, zij ‘vervrouwde’ zich en liet zich volledig omhoog takelen op een kleine stagnatie na.

Halverwege bleef zij achter de ‘Lazy jacks’ (netwerk van lijnen tussen mast en giek die het grootzeil bij het neerlaten begeleiden en opvangen) klem zitten, terwijl de lier niet direct stopte. Gelijk loos in de lierlijn gegeven, maar het leverde Tien toch een flinke blauwe plek op.

In de top heeft Tineke alles geklaard, val naar beneden en ik heb Tien niet laten hangen.

Later de genaker uitgespoeld en laten drogen.

Eng, wel nee.

Tineke in de top van de mast

Genaker hangt te drogen.

Wandelen – winkelen – luieren.

Zoals gezegd, van alles en niets gedaan, heerlijk.

Aan het eind van de steiger ligt een restaurant. Vaak gegeten, uitstekende gerechten o.a. smaakvolle malse biefstuk van plaatselijke scharrelkoeien. 3-gangen lunch € 6,-- (wijn – vis/vlees/kip, gebakken aardappelen, rijst, groenten – espresso).

Gewassen in het ernaast gelegen toiletgebouw. Gebruik van douche, was- en droogmachine, jacuzzi kon je ter verrekening mondeling doorgeven aan de permanente bezetting in dat gebouw, gebaseerd op vertrouwensbasis.

Veel op het direct naast de haven gelegen strand liggen bakken en gezwommen.

São João Baptista fortress.

Niet ver van de haven ligt het fort São João Baptista fortress, nog geheel in gebruik door Portugese militairen. De militaire wacht vriendelijk aangesproken en gevraagd of wij het fort binnen mochten bekijken. Dit resulteerde in een geheel persoonlijke rondleiding met een soldaat.

Een zeer oude nog in gebruik zijnde kerk is ooit grotendeels verwoest door brand tijdens de aardbeving in 1980 en grof hersteld. Veel oude facetten zijn verloren gegaan.

Als eerste heeft men hier grote overdekte drinkwatervoorraadputten gebouwd. Het opgevangen water wordt nu voor de tuin gebruikt.

In 2 oude originele gevangenissen, uitgehouwen in de rotsen, hebben in 1974 de laatste gevangenen gezeten, 15 politieke gevangenen. Oorspronkelijk zaten er ongeveer 50 gevangenen in zo’n kale kleine koude grot, zonder enige voorziening. Absoluut geen pretje.

Toegang fort met tuinen in vierkant

Kazerne

Soldaat op wacht

Enorme deursleutels

Originele restanten geruïneerde kerk

Met de bus naar Praia da Vitória gegaan. Een kleine stad met luxe winkels, een winderige kleine haven en strand. Weinig te beleven.

Algar do Carvao 

Met taxi naar het midden op het eiland gelegen Algar do Carvao grot gereden. Deze grot is ontstaan als gevolg van een vulkaanuitbarsting, ongeveer 3.200 jaar geleden. Dit is geen krater, maar een soort vulkanische schoorsteen, als gevolg van een grote luchtbel die ontstond toen de lava van de uitbarsting weer begon af te koelen. Je kunt ongeveer 100 meter afdalen om daar de prachtige natuur onder de grond te bewonderen. Veel kleurig gesteente, stalagmieten en stalactieten, De druipstenen groeien 1 cm per 100 jaar. De wonderlijke mooie ingang doet denken aan de film Avatar.

Gewandeld, gewinkeld in de vele goed geoutilleerde winkels, boodschappen gedaan, terrassen en restaurants bezocht, modeshows bekeken, hadden leuke contacten, enz.

Van de vele georganiseerde feesten wordt ieder feestbegin voorafgegaan door een harde knal (vuurwerk), oftewel, ieder feestje wordt afgeschoten, kortom zalig gewoon al die feesten.

Zo maar wat huizen en gebouwen. De vorm van de ramen e.d is uniek. De stad valt onder het wereld erfgoed UNESCO.

Bullfighting on a rope.
En dan, half acht ‘s avonds, een harde knal, het begint!

‘Bullfighting on a rope’, in een straat vlak bij de boot.

Laten schieten? Nee, echt niet.

Ertussen en rennen!!!

Standbeeld bij de arena.

Hier op Terceira 2 avonden genoten van dit echte volksfeest, zo’n 4 keer per week op dit eiland.

Het stierenvechten aan een touw is geërfd van de eerste kolonisten, afkomstig van regio’s met een sterke stierenvechttraditie in de 16^e eeuw. Zij profiteerden van de grote kuddes vee en de Castiliaanse invloed op het eiland.

In de straat worden de deuren en ramen gebarricadeerd, honderden eilanders nemen plaats bij de bewoners in de straat op terrassen, balkons, in huis of dakterras. Wij konden hier ook gebruik van maken. Je loopt dan door het huis naar boven. Enorme vriendelijkheid en gastvrijheid.

Tieneke op het terras

Er worden 4 kleine containers met een stier neergezet, die aan een zeer lang touw worden losgelaten, vastgehouden door 5 á 6 ‘begeleiders’ in witte kielen met zwarte hoed. Deze moeten zelf soms ook achter de barricades springen als de stier op hen af komt rennen. Op de straten ligt breed plakband als markering. Tot zover laten zij de stier rennen. Dit gaat ook wel eens mis, een stier te ver.

'Veilig' achter het plakband.

De mensen, meestal mannen, lopen op straat en rennen hard weg voor de aanvallende stier tot achter het plakband, of springen op verhogingen of over muurtjes. Meestal gaat dit goed, maar als een stukje muur deel uit maakt van een brug, tunnel of ravijn, dan val je soms een 10-tal meters naar beneden.

Er vallen jaarlijks weinig gewonden, dit jaar 1 dode en tijdens ons spektakel rukte een ambulance uit voor een man met gebroken ledematen en bloedend hoofd. Voor mijn neus werd een man op de horens genomen. Liep goed af, op de punten zitten ter bescherming koperen knoppen.

Beschermknoppen op de hoorns.

Zelf ging ik ook de nodige keren de straat op en heb echt hard moeten rennen. 1 keer was ik een op mij af rennende stier aan het filmen, dacht dat die wel zou stoppen. Niet dus. Wist niet hoe hard ik moest lopen, dichtbij zijn het toch wel enorme kolossen en rennen kunnen ze. Hij zat tot op een halve meter afstand van m’n kont, gelukkig bracht het plakband uitkomst.

Aanvallende stier.

Een echt volksfeest

(foto's vergroten door er op te klikken)

Verslag: Gerard