vrijdag 17 juli 2015

Ponta Delgada (São Miguel, Azoren)




Ponta Delgada (São Miguel, Azoren)

Dinsdag t/m woensdag, 30-6 t/m 08-07-2015.
Bijgetankt na een goede nachtrust. We kunnen ons nog steeds niet voorstellen dat we samen 850 mijl op eigen kiel naar de Azoren gezeild zijn. We zijn trots op ons zelf en blij dat alles weer goed is gegaan en we weer veilig in de haven liggen. Het blijft steeds verbazend en eigenlijk wel grappig hoe je ook hier op de Azoren inklaart. Eerst naar het kantoor van de havenmeester, papieren overleggen, alles wordt dan op verschillende formulieren ingevuld en er gaat een stempel op.  Dit wordt ingevoerd in de computer en gaat vervolgens in een ordner.
Als dit gebeurt is mogen we ons melden bij de douane, het kantoor ernaast. Daar worden dezelfde gegevens nog eens ingevuld, ingevoerd en opgeborgen en mogen we ons nogmaals melden in een weer er naast gelegen kantoor ‘de immigratiedienst’. Ook hier worden weer dezelfde gegevens opnieuw ingevuld, ingevoerd in de computer en opgeborgen. Dit zelfde ritueel ondergaan we in het volgende kantoor bij de politie. We zijn eindelijk na 1½ uur ingeklaard. Overigens zijn de autoriteiten ontzettend vriendelijk en behulpzaam. We kregen van de havenmeester allerlei suggesties met bijzonderheden van het eiland die we absoluut moesten bezoeken. Eerst maar eens acclimatiseren en relaxen.




De eerste dag willen we het rustig aan doen. Toch maar het plan opgevat om een aantal dingen te regelen en te doen, dan hebben we de komende tijd voor ons zelf. Wie denkt dat het alleen maar vakantie is deze 3 maanden heeft het mis.  ☺ ☺  Er moet soms veel gedaan worden en zo nu en dan moet er wel wat gerepareerd worden. Ook het aanvullen van de proviand is soms een crime. 20 minuten lopen, dikwijls bergopwaarts, om een supermarkt te vinden. Met 30 graden valt het voor mij in ieder geval niet mee en zou ik het liefst een auto hebben. Gewoon inladen en weg wezen.  Maar goed, zeil was kapot en  moest gerepareerd worden, dus naar de zeilmaker. Gastanks waren leeg,  deze weggebracht om te laten vullen. Was moest gewassen. Heel lux, we hebben het laten wassen door een wasserette. De was werd opgehaald en terug gebracht. Dit alles voor een habbekrats. Een ophangbout van het gasfornuis was afgebroken door de klap die de boot maakte en moest gerepareerd worden. Provisorisch heeft Gerard dit opgelost zodat we toch konden koken. En het proviand moest hoog nodig bijgevuld worden. Gelukkig is hier alles onder handbereik zodat we niet uren hoeven te lopen om een geschikte winkel te vinden.
Ook de boot had een huishoudbeurt nodig zowel van binnen als van buiten. Alles was zout.

De volgende dag was een echte rustdag. Niets gedaan behalve gekletst met diverse andere zeilers waar we werden uitgenodigd voor de koffie of de borrel.
In deze haven liggen schepen met mensen van allerlei pluimage en nationaliteiten; Amerikanen, Engelsen, Duitsers, Fransen, Zweden en natuurlijk Nederlanders. Zij komen van- of gaan naar de Bahama's of Carieb, of  gaan terug naar het vaste land. De meesten zijn soms al jaren onderweg, of hebben een rondje Atlantic gedaan. Ook zijn er langliggers (mensen die jaren in een en dezelfde haven blijven liggen). Wij genieten van hun reisverhalen.

We denken hier een week te blijven zodat we ook kunnen genieten van de mooie dingen die het eiland te bieden heeft. Ponta Delgado is een druk stadje met toeristen. Maar dat mag eigenlijk geen naam hebben in tegen stelling tot bijvoorbeeld Albufeira. Het is er gezellig druk. Heel vriendelijke en behulpzame mensen en het eten is heerlijk. Hier, op deze eilanden verkopen ze de producten die ze verbouwen.  Niet alles is voor handen, bijvoorbeeld beperkte soorten groenten,  maar je kunt er prima mee uit de voeten. Wel fruit volop!!! Heerlijk en super goedkoop. De biefstuk is bekend van de Azoren, met nog echte scharrel runderen. En dit proef je!!!!

De komende dagen huren we een auto. Ons knorrepotje. (kon alleen in zijn 1 de steile bergen op) dus dat ging tergend langzaam. Gelukkig nemen wij alleen de B wegen waar weinig achter liggend verkeer last had van onze snelheid tijdens het beklimmen van de bergen .
Prachtige natuur met vele vergezichten, bermen met hortensia's van wel 3 meter hoog volop in bloei. Deze worden hier in de weilanden ook als afscheiding gebruikt. Een heel vrolijk gezicht.


Ponta da Ferraria. Warmwater lagune vanaf de 15e eeuw, bij eb zeer warm, bij vloed nog redelijk warm.






Lagoa Azu


Lagoa do Foga


Gezwommen in warmwaterbronnen van zo’n 35 graden Celsius. De kleur van het water ziet er niet uit, geel, maar het schijnt goed te zijn voor je huid. Deze vulkanische bronnen, kokende-, stomende- en borrelende geisers, zijn in het beginsel zo’n 100 a 90 graden. Via een waterval koelt de temperatuur zodanig af dat tegen de tijd dat het water de pool bereikt je er in kan zwemmen.


Terra Nostra park.  Thermisch bad van ruim 30 graden C met helende werking.

Vulkanisch warmwater vervolgt zijn weg door de natuur. 



 Bij een van deze geiserbronnen lagen zakken met mais in het kokende water. Als deze gaar waren werden ze verkocht.


Honderden kilo's mais in kokende bron.

IJzerhoudende warmwaterval

Waarschuwingsborden bij vulkanische bronnen

Vulkanische activiteiten 

Een van de vele soorten vulkanische activiteiten 

Na 8 dagen vinden we het tijd om weer verder te gaan. We hebben van dit eiland en de super vriendelijke en behulpzame autochtone bevolking genoten.

Op naar het volgende eiland Terceira. Een goede 100 mijl varen. Dus maar weer een nacht doorhalen.



Verslag: Tineke