Ilha da Culatra - Faro
Donderdag,
11-06-2015.
Naar
Faro gevaren en aan ‘onze’ vrije illegale mooring vastgemaakt. ’s Middags Sanne
en Sebastiaan na hun landing opgehaald en met de bijboot naar boord en aankomst
gevierd.
Faro - Vilamoura
Vrijdag,
12-06-2015.
Vroeg
vertrokken en op de motor naar Vilamoura. Vrijwel geen wind, wel lichte
bewolking. Is weer eens wat anders dan de brandende zon. Even wat ‘rust’ voor
de huid, hoewel Sanne en Sebastiaan een snelle teintverandering appreciëren.
 |
| Onderweg naar Vilamoura |
 |
| Onderweg naar Vilamoura |
Vilamoura
zelf is een redelijk grote stad, meer ingesteld op het toerisme. De haven is
mondain en omringt door hotelcomplexen, 4 golfbanen, een casino, volop
restaurants, cafés, boetieks enz. In de haven zelf liggen veel grote
zeilschepen en speed kruisers. Bij elkaar oogt het open en redelijk op elkaar
afgestemd. En waarschijnlijk, vrijwel zeker, voor de ladies een Walhalla aan
koopgenot.
Het
liggeld is navenant, € 60,-- per nacht.
’s Avonds
in een gespecialiseerd Portugees visrestaurant gegeten, zeebaars, zalm, fles
goede wijn en diverse supplementen, getrakteerd door onze jonge zeilers in spé.
Vilamoura -
Albufeira
Zaterdag,
13-06-2015.
Vandaag
weer, zoals altijd, volop zon. In de namiddag vertrokken onder zeil richting
Albufeira.
De
wind stond tegen, dus kruisen, we zijn geen motorboot, al lijkt het er soms
veel op.
Sebastiaan
had al eerder aangegeven dat hij gevoelig voor zeeziekte was, wat zich nu
openbaarde.
Tijdens
een overstagmanoeuvre werd dit tijdens het met de lier indraaien van de
genuaschoot door Sebastiaan duidelijk. Om toch lekker verder te kunnen zeilen
hebben we wat zaken aangepast. Eerst Sebastiaan volgestopt met vitamine C, een
van de meest eenvoudige en praktische middelen tegen bestrijding van reeds
aanwezige zeeziekte. Vervolgens Sebastiaan achter het stuurwiel gedirigeerd.
Uiteraard eerst een licht gesputter, wat wil je met een belabberd gevoel in
heel je bast. Maar kort daarna werd duidelijk dat het herstelproces, al
sturende, zich snel aandiende. Vervolgens stuurde Sebas de boot met een big
smile en vaste hand naar Albufeira.
Daar
voor het strand eerst nog heerlijk gezwommen, inclusief Tineke, waarna we de
haven invoeren.
 |
| Baard, blijft onwennig, is er weer af |
 |
| Stuurman Sebastiaan |
 |
| Sudoku Sanne |
Zaterdag
en zondag zijn wij in Albufeira blijven liggen. De jachthaven zelf is niet
groot en omringt door zuurstokkleurige architectonisch gevormde ‘hoogstandjes’
aan huizen, appartementen en restaurants.
Aan
het geheel wordt afbreuk gedaan door een al
jaren tegen de berg aan liggend niet afgebouwd appartementencomplex met
de bouwstenen nog op de steigers, grauw en schril afstekend tegen de overige
witte huizen. De ooit als raam te formeren zwart gapende openingen fungeren nu
meer als schietgaten. Daarbij is een aanzet gegeven tot het creëren van voetbal-
en tennisvelden, hotels, wandelpaden enz. Hiervan staat alleen een gedeeltelijk
hoge betonnen muur, verder ligt het braak. Recessie?
Het
dorp zelf, of liever gezegd stad, ligt
iets verder en toont in de basis haar Portugese karakter. Nu het seizoen op
gang begint te komen, vindt hier bijna een metamorfose plaats. Veel toeristen
vullen de vele restaurants, cafés, bars en winkels. Dit in tegenstelling tot
het, volgens onze taxichauffeur, anders zo dode Albufeira.
’s
Avonds brengen cafés en bars hun life- en discomuziek op volle sterkte ten
gehore. Zittend aan een cocktail hoor je tegelijk uit 4 bars muziek dat keihard
je oren in wordt gepompt met daarbij voor je neus een life optredende band. Het
is heerlijk om op je gemak de voorbij trekkende menigte te observeren. Jongeren,
veelal Engelsen, uitgedost in allerlei creaties, trekken samen met een bonte
schare middelbare en oudere flaneerders, veelal vrolijk, dansend, zingend of
sjokkend, aan het oog voorbij. Ook komische plopper achtige taferelen zijn
zichtbaar. Al met al echt nachten om daarvan zelf het licht uit te doen,
latertjes dus.
De
zondag hebben we er maar aangeplakt.
Albufeira - Portimão
Maandag,
15-06-2015.
Op
weg naar Portimão voeren we langs de zo typische kust van de Algarve.
Kleurrijke rotspartijen, vol met spelonken en gaten waar je met een klein
bootje doorheen kan varen.
Kleine strandjes welke alleen vanuit zee bereikbaar
zijn, ‘secret beaches’ zeg maar.
Door
dit laatste aangetrokken voor strand voor anker gegaan en met de bijboot
geland. Helder water, een en al schelpen en diverse fossielen markeerden de
rotsen. Meeuwen vlogen je om de oren. Later bleek dat er een jonge donzige
meeuw uit het nest was gevallen en met kreupele poten bij ons in de buurt lag.
Ouderliefde.
Na
aangenaam verblijf terug aan boord met het voornemen naar Portimão te varen.
Anker omhoog en jawel, we lagen ook hier zo vast als een huis. Anker niet meer
los te krijgen uit de ruim 10 meter diepe deinende zee. Waarschijnlijk achter
stukken rots op de bodem blijven haken.
En
Gerard, niets geleert van de vorige keer? Zou een neuringlijn (lijn, vast
gemaakt aan de voorkant van het anker waardoor je het eventueel ‘achterste
voren’ los- en omhoog kan trekken) geen uitkomst hebben gebracht? Jawel, hier
aan gedacht maar niet gerealiseerd. Had verwacht dat het een lekkere zandbodem
was. Maar ja, ook hier komen verwachtingen, net zoals in het leven, niet altijd
uit. Desondanks blijf ik positief.
Aan
de uitstaande ankerketting zelf bevestig
ik vrijwel altijd een dikke lijn welke op de kikker (bolder aan boord) wordt
belegd. Hierdoor ontlast je de ankerlier als de ketting strak komt te staan en
vangt de lijn de rukken op. Recht boven het anker liggend waren de rukken op de
strak staande ketting met lijn door de deining zo hard dat de lijn brak. Direct
ketting gevierd. Vervolgens de nodige manoeuvres uitgevoerd, echter zonder
resultaat. Duikers tover je hier niet zo maar tevoorschijn, dus alles in
gereedheid gebracht om anker en ketting op de bodem achter te laten, gemarkeerd
aan een ankerbal, om later eventueel alles op te laten duiken. GPS locatie
ingevoerd op de kaartplotter. Realiserend dat een zeer goed anker met ketting
achterlaten resulteert in minder of niet meer ankeren met het reserve anker,
terwijl we nog de nodige tijd voor de boeg hebben, besloten om nog een laatste ‘loskom’
poging uit te voeren. 60 meter ketting laten vieren, hard in diverse richtingen
gevaren en na enkele harde klappen en rukken kwam de ketting slap te staan.
Direct ingedraaid, anker kwam boven water, los dus, heerlijk, geen ongewild afscheid.
Op naar Portimão.
Portimão
Weinig
te zeggen over deze plaats. In de jachthaven plaatsgenomen. Sanne en Sebastiaan
zijn met de vouwfietsen de stad in gegaan. Zelf zijn we aan boord gebleven.
Omgeving zag er voor ons redelijk uit, maar het is niet onze plek. De stad zal
anders zijn. Aan weerszijden van de haven stond een rij laagbouw appartementen,
geheel in een strakke formatie, steriel aandoend, met her en der een man op het
kleine balkon. Een soort Alcatraz met zicht op de haven. Brrrr.
Portimão – Alvor
Dinsdag,
16-06-2015.
Het
is ongeveer een uurtje varen naar Alvor, voor ons een parel aan de kust en een
paradijs voor vogelliefhebbers.
In de
Reeds almanak worden er maar enkele regels aan besteed zonder verdere nautische
informatie. Je vaart hier een ondiepe lagune binnen met volop boven en onder
water liggende zich frequent verplaatsende zandbanken. In overige lectuur wordt
het afgeraden om met laag water binnen te varen en zeker met veel wind en zeegang.
Verkenning van de banken met de bijboot wordt aangeraden. Wederom, een
uitdaging dus.
Ter
markering ligt er een groene en een rode boei. Deze hebben geen enkele functie
meer, je kunt er zelfs niet in de buurt
komen vanwege de banken. Zodoende zoek je je eigen weg.
Na
een enkele keer steken en ploegen in de kleine baai van Alvor aangekomen en
vlak voor een zandbank geankerd.
Alvor
is zeer attractief en heeft een significante historie. Het had een formidabele
vesting, aangetrokken door de kruisvaarders in 1189 en in 1250 veroverd door de
Moren. Later, in 1532 en 1755, werd zowel dit kasteel en de rest van het
plaatsje door aardbevingen vernietigd.
Het
vissersplaatsje zelf is nog in ontwikkeling. Het heeft enig toerisme die de
aanwezige restaurants en bars bevolken. Ook wij hebben ons te goed gedaan aan
zeebaars en redsneppers, smaakvolle vissen.
Voor
het grillen worden deze eerst getoond, daarna geserveerd, wat voor Sanne enigszins
confronterend was. Uiteraard hebben we de vis tijdens het diner laten zwemmen.
Na
nog ergens een afzakkertje terug in het donker met de bijboot.
Alvor –
Albufeira
Woensdag,
17-06-2015.
Begin
van de morgen met het laatste afgaand water vertrokken richting Albufeira. Harverwege
in de lagune op zandbanken blijven steken. Allerlei richtingen bevaren, er was
niet overheen te komen. Zelfs niet na het nodige ploegen, inclusief een
rookgordijn van blauwe uitlaatwalmen leggend. Eenmaal vast tijdens afgaand tij kost
het veel motorvermogen om weer water onder de kiel te krijgen.
Stuk
teruggevaren, voor anker gegaan, lekker liggen zonnen, wachtend op opkomend
tij.
Na
een paar uur nieuwe pogingen ondernomen en na enkele lichte ploegacties de
Atlantische Oceaan opgevaren. Verder op de motor vanwege geringe wind tijdens
weer een prachtige zonnige dag.
In Albufeira
konden we weer dezelfde ligplaats innemen.
De
volgende morgen even na 04:00 uur Sanne en Sebastiaan naar het taxibusje
vergezeld, afscheid genomen, waarna zij na Faro reden om naar huis te vliegen.
Sanne
en Sebastiaan, de week was veel te kort maar oer fijn. Veel humor, gelachen,
gesproken, besproken, luchtig, diep, observerend, relativerend, zelfspot,
actief, luierend en vooral jezelf kunnen zijn. Kortom fantastisch, we missen
het.
Albufeira
Donderdag
t/m zondag, 18 t/m 21-06-2015.
We
liggen nog steeds in Albufeira. Het bevalt ons heel goed hier, de haven, plaats,
zon en temperatuur. Lekker luieren, af en toe boodschappen, zonnen op strand,
zwemmen in zee, uit eten, ergens anders weer een cappuccino, verderop een
cocktail op terras, life muziek, paradeerders kijken waarna we in dit vissersdorp
bijna het licht uit doen. Leven, bijna meer als een god in Frankrijk, en dat in
Portugal. Misschien blijven we wel.
In
ieder geval, we laten de dag maar vallen zoals deze wordt neergelegd.
Verslag: Gerard
