Ponta Delgada (São Miguel, Azoren)

Ponta Delgada (São Miguel, Azoren)

Dinsdag t/m woensdag, 30-6 t/m 08-07-2015.

Bijgetankt na een goede nachtrust. We kunnen ons nog steeds niet voorstellen dat we samen 850 mijl op eigen kiel naar de Azoren gezeild zijn. We zijn trots op ons zelf en blij dat alles weer goed is gegaan en we weer veilig in de haven liggen. Het blijft steeds verbazend en eigenlijk wel grappig hoe je ook hier op de Azoren inklaart. Eerst naar het kantoor van de havenmeester, papieren overleggen, alles wordt dan op verschillende formulieren ingevuld en er gaat een stempel op.  Dit wordt ingevoerd in de computer en gaat vervolgens in een ordner.

Als dit gebeurt is mogen we ons melden bij de douane, het kantoor ernaast. Daar worden dezelfde gegevens nog eens ingevuld, ingevoerd en opgeborgen en mogen we ons nogmaals melden in een weer er naast gelegen kantoor ‘de immigratiedienst’. Ook hier worden weer dezelfde gegevens opnieuw ingevuld, ingevoerd in de computer en opgeborgen. Dit zelfde ritueel ondergaan we in het volgende kantoor bij de politie. We zijn eindelijk na 1½ uur ingeklaard. ☺ Overigens zijn de autoriteiten ontzettend vriendelijk en behulpzaam. We kregen van de havenmeester allerlei suggesties met bijzonderheden van het eiland die we absoluut moesten bezoeken. Eerst maar eens acclimatiseren en relaxen.

De eerste dag willen we het rustig aan doen. Toch maar het plan opgevat om een aantal dingen te regelen en te doen, dan hebben we de komende tijd voor ons zelf. Wie denkt dat het alleen maar vakantie is deze 3 maanden heeft het mis.  ☺ ☺  Er moet soms veel gedaan worden en zo nu en dan moet er wel wat gerepareerd worden. Ook het aanvullen van de proviand is soms een crime. 20 minuten lopen, dikwijls bergopwaarts, om een supermarkt te vinden. Met 30 graden valt het voor mij in ieder geval niet mee en zou ik het liefst een auto hebben. Gewoon inladen en weg wezen.  Maar goed, zeil was kapot en  moest gerepareerd worden, dus naar de zeilmaker. Gastanks waren leeg,  deze weggebracht om te laten vullen. Was moest gewassen. Heel lux, we hebben het laten wassen door een wasserette. De was werd opgehaald en terug gebracht. Dit alles voor een habbekrats. Een ophangbout van het gasfornuis was afgebroken door de klap die de boot maakte en moest gerepareerd worden. Provisorisch heeft Gerard dit opgelost zodat we toch konden koken. En het proviand moest hoog nodig bijgevuld worden. Gelukkig is hier alles onder handbereik zodat we niet uren hoeven te lopen om een geschikte winkel te vinden.

Ook de boot had een huishoudbeurt nodig zowel van binnen als van buiten. Alles was zout.

De volgende dag was een echte rustdag. Niets gedaan behalve gekletst met diverse andere zeilers waar we werden uitgenodigd voor de koffie of de borrel.

In deze haven liggen schepen met mensen van allerlei pluimage en nationaliteiten; Amerikanen, Engelsen, Duitsers, Fransen, Zweden en natuurlijk Nederlanders. Zij komen van- of gaan naar de Bahama's of Carieb, of  gaan terug naar het vaste land. De meesten zijn soms al jaren onderweg, of hebben een rondje Atlantic gedaan. Ook zijn er langliggers (mensen die jaren in een en dezelfde haven blijven liggen). Wij genieten van hun reisverhalen.

We denken hier een week te blijven zodat we ook kunnen genieten van de mooie dingen die het eiland te bieden heeft. Ponta Delgado is een druk stadje met toeristen. Maar dat mag eigenlijk geen naam hebben in tegen stelling tot bijvoorbeeld Albufeira. Het is er gezellig druk. Heel vriendelijke en behulpzame mensen en het eten is heerlijk. Hier, op deze eilanden verkopen ze de producten die ze verbouwen.  Niet alles is voor handen, bijvoorbeeld beperkte soorten groenten,  maar je kunt er prima mee uit de voeten. Wel fruit volop!!! Heerlijk en super goedkoop. De biefstuk is bekend van de Azoren, met nog echte scharrel runderen. En dit proef je!!!!

De komende dagen huren we een auto. Ons knorrepotje. (kon alleen in zijn 1 de steile bergen op) dus dat ging tergend langzaam. Gelukkig nemen wij alleen de B wegen waar weinig achter liggend verkeer last had van onze snelheid tijdens het beklimmen van de bergen ☺.

Prachtige natuur met vele vergezichten, bermen met hortensia's van wel 3 meter hoog volop in bloei. Deze worden hier in de weilanden ook als afscheiding gebruikt. Een heel vrolijk gezicht.

Ponta da Ferraria. Warmwater lagune vanaf de 15e eeuw, bij eb zeer warm, bij vloed nog redelijk warm.

Lagoa Azu

Lagoa do Foga

Gezwommen in warmwaterbronnen van zo’n 35 graden Celsius. De kleur van het water ziet er niet uit, geel, maar het schijnt goed te zijn voor je huid. Deze vulkanische bronnen, kokende-, stomende- en borrelende geisers, zijn in het beginsel zo’n 100 a 90 graden. Via een waterval koelt de temperatuur zodanig af dat tegen de tijd dat het water de pool bereikt je er in kan zwemmen.

Terra Nostra park.  Thermisch bad van ruim 30 graden C met helende werking.

Vulkanisch warmwater vervolgt zijn weg door de natuur. 

 Bij een van deze geiserbronnen lagen zakken met mais in het kokende water. Als deze gaar waren werden ze verkocht.

Honderden kilo's mais in kokende bron.

IJzerhoudende warmwaterval

Waarschuwingsborden bij vulkanische bronnen

Vulkanische activiteiten 

Een van de vele soorten vulkanische activiteiten 

Na 8 dagen vinden we het tijd om weer verder te gaan. We hebben van dit eiland en de super vriendelijke en behulpzame autochtone bevolking genoten.

Op naar het volgende eiland Terceira. Een goede 100 mijl varen. Dus maar weer een nacht doorhalen.

Verslag: Tineke

Albufeira – Lagos – Enseada de Sagres – Atlantische Oceaan - Ponta Delgada (São Miguel, Azoren)

Albufeira – Lagos – Enseada de Sagres

Maandag, 22-06-2015.

Een heerlijke zonnige luierdag. ’s Middags bij de overburen doorgebracht, later bij de haven gegeten tijdens een Braziliaanse show en definitief het plan opgevat om naar de Azoren te gaan.

Madeira ligt dichterbij, maar laten varen omdat we nu meer tijd hebben.

Dinsdag, 23-06-2015.

Met ongeveer 850 mijl voor de boeg eerst de Gribfiles (door supercomputers berekende windrichting en windkracht) bestudeerd. De voorspelling voor de komende 8 dagen gaf een zeer uiteenlopend beeld te zien van windrichtingen. Deze stonden soms haaks naast elkaar. In ieder geval, de eerste 4-5 dagen zeer weinig of geen wind, wat er stond meestal tegen. Daarna gebied Azoren ruim 28 knots, ca. 6-7 Beaufort, voornamelijk tegen, mogelijk hoog aan de wind.

Met een redelijke ruime wind is ruim 4 dagen varen op deze afstand voor ons schip haalbaar, met weinig of geen wind niet, dus meer dagen varen en aan het eind veel wind.

Besloten om te gaan en zoveel mogelijk een rechte lijn naar Ponta Delgada op São Miguel aan te houden, inspelend op de plaatselijke windrichtingen.

Eind van de morgen vertrokken naar Lagos, laatste inkopen gedaan, inclusief recente zeekaart Portugal-Azoren. Hierop kan ik verder navigeren als elektronische apparatuur uitvalt. Ook de reserve voorraad diesel aangevuld tot 90 liter met een extra 20 liter jerrycan en de dieseltank vol getankt. Totaal voor ca. 450 mijl op normale motorsnelheid, onvoldoende brandstof voorraad dus. Wordt dus op lage traagheid varen. Dit levert een lager verbruik op en door de geringe wind, samen met de eventuele vlakke zee (minder weerstand) is dan ca. 5 mijl p/u mogelijk. Aan het eind maken we dan gebruik van de opstekende wind.

Eind van de dag vertrokken naar Enseada de Sagres, niet ver van Cape St Vincent, en voor strand geankerd.

Enseada de Sagres – Atlantische Oceaan - Ponta Delgada (São Miguel, Azoren)

Woensdag t/m dinsdag, 24-06 t/m 30-06-2015

Om 06:00 uur vetrokken met weinig wind. En, inderdaad, t/m maandagmorgen weinig of geen wind zoals voorspeld. Vele motoruren, altijd gedacht dat we een zeilboot hadden. Tegen de nacht stak er wat wind op tot tegen de morgen, zodat we wat konden zeilen.

Wachtlopen was gepland om de 3 uur, dit bleef bij het voornemen. Praktijk was dat we heerlijk luierden met dit zonnige rustige weer, Tineke vrijwel heel de nacht sliep en ik ’s nacht wacht draaide. Nou ja, i.v.m. weinig of geen scheepvaart lag ik gewoon te suffen of te slapen, afgewisseld met af en toe een ‘buitenwaartse’ blik. Verandering van scheepsbeweging, snelheid en windrichting blijf ik altijd voelen en indien nodig reageer ik hierop. Als veiligheid staan continue diverse waarschuwingsalarmen voor overige scheepvaart aan.

Dagen van rust zou kunnen resulteren in eentonigheid. Het tegendeel bleek. De oceaan en natuur toonden hun volle pracht. Schitterende zonsondergangen en -opkomsten, miljoenen sterren, sommige vallend, de Melkweg, de schittering van de maan die van de nacht bijna dag maakte, de olieachtige vlakke zee, de intens blauwe kleur, de lichtgevende zee, zon en maan gelijktijdig boven de horizon, een rood ondergaande maan, aparte wolken formaties, een vermoeide duif op de windvaan (nu konden we echt geen windrichting meer bepalen), de zeebodem ruim 5.000 meter diep en dan het zeeleven.

Volop dolfijnen, in grote groepen, soms enkele, duikend, springend, tuimelend, torderend. Af en toe een spuitfontein niet ver naast de boot, inderdaad, walvissen. Kleine en grote. Op een gegeven moment dacht ik een eind voor de boot een aantal zeilboten te zien. Dit bleken echter enorme fonteinen zeewater, zeg maar, ‘walvisbommetjes’ veroorzaakt door een kudde in het water plenzende blauwe vinvissen, een van de grootste walvissoorten ter wereld. Ze sprongen verticaal uit het water en zweefden ook horizontaal door de lucht om daarna weer op het water te klappen. En dan die grote staarten. Een ongekend mooi schouwspel, niet meer van het netvlies te branden, de kers op de taart met een enorme grote dot slagroom. Prachtig. Onuitwisbaar.

Andere walvis achter de boot

Spuitende walvis

Diesel voorraad aanspreken

Fenominaal

Tineke vergrootte haar zeilcapaciteiten deze dagen. Tijdens zeilmomenten hees zij het grootzeil, draaide de genua uit, trimde deze zeilen regelmatig vanwege de wisselende windrichtingen, stond met een ‘big smile’ als haar trimresultaat een paar tiende mijl snelheidswinst opleverde en staalde haar spieren aan de genualieren. Kortom, een trimfanaat in spé, geheel zelfstandig opererend, zonder stimulerend advies van haar onderdeks liggende echtgenoot, ik dus, commentaar achterwegen latend.

Maandag kwam de voorspelde wind hard in. Hoog aan de wind blijven zeilen om koers te behouden. Hebben redelijk wat klappen op het water gemaakt, desondanks bleef de boot gemoedelijk zeilen. Gelet op de windkracht, grootzeil 2 keer gereefd, genua tot zakdoekformaat ingerold. Zelfs op deze koers liepen we ter afwisseling ruim 8 mijl door het water. De Oceaan had zicht hierbij wel geformeerd tot een enorme klotsbak, door de wisseling van diepte, tegengestelde stromen en draaiende winden. Tijdens een van de klappen brak de steun van het gasfornuis af, was het toilet voor niet meer te gebruiken vanwege de korte, felle en hoog op en neer gaande bewegingen van het voorschip. Het achterste toilet wel, omdat het achterschip stabieler blijft liggen, ook met deze zeegang. We slapen dan ook niet meer voor, maar achter, voor zover je van slapen kan spreken.

Het schip vaart redelijk droog, maar opstuivend buiswater laat uiteindelijk een zoutkorst op heel het schip achter, dat je ook naar binnen loopt. Zout is hygroscopisch, dus binnen wordt het wat vochtiger.

Dit hoort er nu ook eenmaal bij, maar soms waardeer je op deze momenten zelfs het ‘motorzeilen’ in de afgelopen rustige dagen.

In de loop van dinsdagmorgen kwam het eiland São Miguel in zicht. Volop bergen, groen, vele kleurschakeringen, kleine dorpen, witte huizen, al met al een warm gevoel gevend na de nodige dagen zeilen, zeker in deze heksenketel. Onder het eiland ging de wind volledig tegen staan maar het eiland gaf ook de nodige luwte waardoor wind en zeegang getemperd werden. Zeil ingenomen, op de motor verder naar de eerste havenplaats, Vila Franca Do Campo, een kleine haven waar geen ligplaats meer vrij was. Doorgevaren naar Ponta Delgada, getankt en na de nodige formaliteiten ligplaats genomen in de toch wel knusse jachthaven.

En dan, het gevoel beleven van het op eigen kiel bereiken van de Azoren. Fenomenaal. Champagne open getrokken, gelaafd en later heerlijk gaan pitten.

São Miguel

São Miguel

Verslag: Gerard